คอลัมน์ “ดร.ณัชร จัดหนังสือ” เล่มที่ 313 วันนี้ จะมาคุยถึงหนังสือชื่อ “หลวงปู่แหวน” ค่ะ
=ภาพรวม=
หนังสือขนาดย่อมเล่มนี้เป็นหนึ่งในชุดสุดยอดสงฆ์ของสำนักพิมพ์อมรินทร์ธรรมะ ในเล่มมีทั้งประวัติหลวงปู่แหวนอย่างย่อ ตลอดจนหลักธรรมคำสอนของท่าน
นอกจากคำสอนของหลวงปู่แหวนโดยตรงแล้ว ผู้เรียบเรียงยังเสริมเนื้อหาด้วยการสอดแทรกหลักธรรมคำสอนของพระพุทธศาสนาที่เกี่ยวข้องกับชีวิตของหลวงปู่แหวนในแต่ละช่วงอีกด้วย
=น่าสนใจจากในเล่ม=
* หลวงปู่แหวนเกิดในปีพ.ศ. 2430 ที่จังหวัดเลย เดิมชื่อด.ช.ญาณ รามสิริ พ่อเป็นช่างตีเหล็ก แม่ทำนา นางแก้วผู้เป็นแม่ป่วยเป็นโรคเรื้อรังและเสียชีวิตตั้งแต่เด็กชายญาณอายุได้เพียง 5 ขวบ โดยคำสั่งเสียสุดท้ายของแม่คือ “ลูกเอ๋ย…แม่จะยินดีมากถ้าลูกจะบวชให้แม่จนตายในผ้าเหลือง…”
* แม้แต่ยายของเด็กชายญาณก็ขอให้เด็กน้อยบวชให้โดยไม่สึก ในที่สุดก็ได้บรรพชาเป็นสามเณรตั้งแต่อายุ 9 ปี โดยเปลี่ยนชื่อเป็น “สามเณรแหวน”
* สามเณรแหวนสงบสำรวมกว่าเพื่อนวัยเดียวกัน เป็นมหานิกายที่เคร่งเหมือนธรรมยุติ ฉันมื้อเดียว ไม่ยอมฉันอาหารประเภทเนื้อสัตว์ เดินจงกรมนั่งสมาธิทุกคืน
* เมื่อได้มีโอกาสฟังธรรมและตามไปเรียนการภาวนากับหลวงปู่มั่น ท่านก็อยากขออนุญาตญัตติเป็นธรรมยุต แต่หลวงปู่มั่นห้ามไว้ว่า “ถ้าพากันมาญัตติเป็นพระธรรมยุตเสียหมดแล้ว ฝ่ายมหานิกายจะไม่มีใครมาแนะนำในการปฏิบัติ มรรคผลไม่ได้ขึ้นอยู่กับนิกาย แต่ขึ้นอยู่กับการปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ”
* แต่ในที่สุดหลวงปู่แหวนก็ได้ญัตติเป็นธรรมยุตในปีพ.ศ.2470 ตามความเห็นชอบของพระอุบาลีคุณูปมาจารย์ที่ได้นิมนต์ท่านไปจำพรรษาด้วยที่วัดเจดีย์หลวง จ.เชียงใหม่
* สมัยหลวงปู่แหวนและหลวงปู่ตื้อออกธุดงค์ เคยถูกชาวป่าลอบทำร้ายด้วยการยิงลูกดอกอาบยาพิษเข้าใส่ แต่ทั้งสองท่านก็สามารถกำหนดจิตเข้าฌานได้ในวินาทีนั้น ลูกดอกทั้งหลายก็ร่วงลงไปไม่เข้ามาทำร้ายหลวงปู่ทั้งสององค์ได้ นอกจากนี้หลวงปู่แหวนยังได้เจอสิ่งต่าง ๆ ที่น่าอัศจรรย์ใจอีกหลายอย่างระหว่างออกธุดงค์ (ในเล่มมีเล่าไว้หลายเรื่อง)
* ในราวปีพ.ศ. 2512 หลวงปู่ขาว อนาลโย สหธรรมิกของหลวงปู่แหวน ได้ปรารภเชิงรำพึงอนุโมทนากับสานุศิษย์ที่ถ้ำกลองเพล จ.อุดรธานีว่า “เมื่อคืนได้นิมิตเห็นท่านแหวนจิตใสเหมือนแก้ว สว่างไสวทั้งองค์ ท่านแหวนได้อรหัตตผลแล้วหนอ”
* ครั้งหนึ่งหลวงปู่แหวนทราบข่าวในหลวงทรงพระประชวร เมื่อทรงหายประชวรแล้วได้เสด็จฯ ไปนมัสการหลวงปู่แหวน หลวงปู่ได้กราบบังคมทูลว่า “พระองค์นั้นมัวแต่ห่วงคนอื่น ไม่ห่วงพระองค์เองเลย”
* อีกครั้งหนึ่งที่ในหลวงทรงพระประชวรในขณะที่ทรงประทับอยู่ที่พระตำหนักในเชียงใหม่ เวลานั้นข้าราชบริพารได้นำเฮลิคอปเตอร์มานิมนต์หลวงปู่แหวนให้ไปแผ่พลังจิตช่วยรักษาพระอาการประชวรของพระองค์ท่าน แต่หลวงปู่ปฏิเสธการนิมนต์โดยบอกว่า “อยู่ที่ไหนฮาก็ส่งใจไปถึงพระองค์ได้ ก็ส่งไปทุกวันอยู่แล้ว”
=โอวาทธรรมหลวงปู่แหวน=
* “…ความดีนั้นเราต้องทำอยู่เสมอให้เป็นที่อยู่ของจิต…ไม่ใช่เวลาใกล้จะตายจึงนิมนต์พระไปให้ศีล…”
* “…ธรรมทั้งหลายไหลมาแต่เหตุ กายก็เป็นเหตุอันหนึ่ง วาจาก็เป็นเหตุอันหนึ่ง ใจก็เป็นเหตุอันหนึ่ง ทางของบุญหรือบาปเหล่านี้มีอยู่ในตัวของเราเอง…เราทำเอง สร้างเอง อย่ามัวมั่วอดีตเป็นอนาคต มีแต่ปัจจุบันเท่านั้นที่เป็น “ธรรมดา”…”
* “…ปัจจุบันคือสิ่งที่เกิดขึ้นจริง เราได้เห็นจริง ได้สัมผัสจริง เพราะฉะนั้นความดีต้องทำในปัจจุบัน…”
* “…เรื่องราวเต็มโลก เต็มบ้านเมือง เราก็วางเสีย ละเสีย ละอยู่ที่กายที่ใจตนนี่แหละ อย่าไปละที่อื่น การหอบอดีตและอนาคตมาหมักหมมไว้ในใจก็เป็นทุกข์ ตัดออกให้หมด…”
* “…บุคคลที่ทนในสิ่งที่คนอื่นทนได้ยาก ทำในสิ่งที่คนอื่นทำได้ยาก บุคคลนั้นจะเข้าถึงความสำเร็จของชีวิต ความอดทน ความขมขื่นจะเกิดขึ้นในเบื้องต้นของการทำความดี แต่จะได้รับความชื่นชมในบั้นปลาย…”
* “…เงินทองส่งถึงโรงพยาบาล ลูกหลานส่งถึงหลุมศพ บุญกุศลส่งถึงภพหน้า ภาวนาส่งถึงนิพพาน…”
หนังสือชื่อ “หลวงปู่แหวน” โดย อิสระพร บวรเกิด สำนักพิมพ์อมรินทร์ธรรมะ ธันวาคม 2557 85 หน้า ราคา 149 บาท
——————————————————————
เกร็ดน่ารู้:
* เด็กเวียดนามอ่านหนังสือเล่มโดยเฉลี่ยปีละ 60 เล่ม/คน
* คนไทยถึง 40% ไม่อ่านหนังสือเล่มใด ๆ เลย
* แม้ในหมู่คนไทยที่อ่านหนังสือก็อ่านโดยเฉลี่ยเพียงปีละ 4 เล่ม/คน
คอลัมน์ “ดร.ณัชร จัดหนังสือ” นี้ จึงมีขึ้นเพื่อส่งเสริมการอ่านเพื่อพัฒนาตนเองและประเทศชาติ
——————————————————————-
ขอเชิญติดตามหนังสือ “หลวงปู่แหวน” ได้ที่ https://goo.gl/kdL2ez
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น