คอลัมน์ “ดร.ณัชร จัดหนังสือ” เล่มที่ 59 วันนี้จึงจะมาคุยถึงหนังสือชื่อ “ทาน: ทำอย่างไรจึงจะได้บุญมาก” ค่ะ
=ภาพรวม=
หนังสือเล่มบางเฉียบแต่อัดแน่นไปด้วยสาระดี ๆ นี้เป็นหนึ่งในซีรี่ส์หนังสือชุด “พุทธทาส ๑๐๐ ปี หนังสือดี ๑๐๐ เล่ม” ซึ่งเป็นการคัดธรรมบรรยายของท่านพุทธทาสภิกขุ 1 เรื่องมาจัดพิมพ์ขึ้น 1 เล่มค่ะ แต่เล่มนี้พิเศษหน่อย คือเป็นการรวมธรรมบรรยาย 2 ครั้งเข้าด้วยกัน คือ “การให้ทานที่ท่านยังไม่รู้จัก” และ “ทศพิธราชธรรม ข้อที่ 3 — บริจาค” ค่ะ
=น่าสนใจจากในเล่ม=
* เมื่อยังไม่รู้จักเรื่อง “ทาน” ดีพอ คนเราก็มักให้ทานอย่างไม่ถูกต้อง ยังไม่ถึงที่สุด เช่น บริจาคทานซื้อสวรรค์วิมานด้วยการตักบาตรช้อนเดียว
* “ทาน” แปลว่าให้ แต่ให้อย่างมีผูกพันที่จะได้รับผลอะไรกลับมา “จาคะ” แปลว่าสละไปเลย ไม่มีการผูกพัน “บริจาค” หมายถึง ให้สิ่งที่ไม่ควรจะมีในตนออกไปเสียให้หมด จนเหลือแต่ความว่าง
* การให้ทานเป็น 1 ในบารมี 10 อย่างของพระพุทธเจ้าก็จริง แต่อย่าคิดว่าเราไม่ได้เป็นพระพุทธเจ้าจึงไม่คิดสร้างบารมีข้อนี้ คนเราต้องมีการให้เพื่อจะอยู่ร่วมกันในโลกนี้อย่างเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ ไม่เห็นแก่ตัว
* สัมมาทิฏฐิเป็นเรื่องสำคัญ ถ้าปราศจากสัมมาทิฏฐิก็จะมีแต่บุญกุศลชนิดคอรัปชั่น
* ให้สละสิ่งง่าย ๆ หยาบ ๆ ก่อน จนกระทั่งสละสูงสุด สละตัวตน ตัวกู ของกู บริจาคหมดจนถึงความว่าง ว่างจากสิ่งยึดมั่นถือมั่นโดยประการทั้งปวง นี่เป็นยอดสุดของการให้ทาน กลายเป็นนิพพานขึ้นมา คือจิตได้เปลี่ยนไปอยู่ในลักษณะที่สัมผัสพระนิพพาน
* นิพพานไม่ถึงได้ด้วยการไป แต่ถึงได้ด้วยการเปลี่ยนจิตใจให้เหมาะสม คือ เอาอวิชชาออกไป นิพพานก็มาเอง
* เมื่อสละตัวตนออกไป จิตใจก็มีความเหมาะสม จนมีการสัมผัสกันกับพระนิพพานที่รออยู่ในที่ทุกหนทุกแห่ง
* การละความเห็นแก่ตัว ละทิฏฐิมานะ ละกาม ละการอาฆาตมาดร้าย ละการมุ่งหมายกอบโกยประโยชน์ของผู้อื่น อย่างนี้จึงจะเรียกว่า “บริจาค” โดยแท้จริง
* โลกกำลังจะวินาศด้วยความเห็นแก่ตัว ประชาธิปไตยแบบไหนยังเห็นแก่ตัวอยู่ก็ใช้ไม่ได้ทั้งนั้น ล้วนแต่เป็นผลร้ายกาจแก่สันติภาพของโลกด้วยกันทั้งนั้น
* ถ้าหมดความเห็นแก่ตัว นายทุนที่คอยแต่ดูดเอาผลประโยชน์จากผู้อื่นก็จะหายไป จะเหลืออยู่แต่เศรษฐีใจบุญ คือ คนมั่งมีที่เอาส่วนเกินแห่งทรัพย์สมบัติความสุขของตนนั้นออกตั้งโรงทาน
* เมื่อนั้นกรรมกรทั้งหลายก็จะกลายเป็นลูกหลายผู้กตัญญูของเศรษฐีใจบุญ มีส่วนร่วมในการบริจาคทาน ผลิตด้วยกัน กินอยู่ด้วยกัน ไปวัดด้วยกัน ทำบุญด้วยกัน และมีความเห็นร่วมเป็นอันเดียวกันว่าทรัพย์ที่เหลือนั้นจะตั้งโรงทาน
* “ธรรมะ” แปลว่า หน้าที่ คือ หน้าที่ที่ถูกต้องแก่ความรอด
* หน้าที่นี้เป็นสิ่งสูงสุดที่พระพุทธเจ้าทรงเคารพ เมื่อได้ตรัสรู้ใหม่ ๆ ทรงสงสัยขึ้นมาว่าจะเคารพใคร ในที่สุดก็ตกลงพระทัยเคารพหน้าที่เหมือนอย่างพระพุทธเจ้าทุกพระองค์ เคารพในหน้าที่ของพระพุทธเจ้าที่จะสอนผู้อื่นเพื่อความรอดพ้นอันสูงสุด
* “บริจาค” อันเป็นทศพิธราชธรรมข้อที่ 3 เป็นการบริจาคภายใน ซึ่งทำให้การบริจาคภายนอกเป็นของบริสุทธิ์ คือจะบริจาคด้วยความหวังจะทำลายความเห็นแก่ตัวภายในตนออกไป
* การศึกษาจะช่วยได้มาก ถ้าโลกนี้มีการศึกษาให้เป็นมนุษย์ที่ถูกต้อง คือ ทำลายความเห็นแก่ตัวแล้ว โลกนี้จะรอด
หนังสือชื่อ “ทาน: ทำอย่างไรจึงจะได้บุญมาก” โดย พุทธทาสภิกขุ สำนักพิมพ์สุขภาพใจ ธันวาคม 2548 70 หน้า ราคา 35 บาท
——————————————————————
สามารถติดตามหนังสือเล่มนี้ได้ที่ https://goo.gl/n6XBpO
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น